منی

بهداشت

سومین مورد منی است، در روایات تأکید شده به کثیف بودن منی تا حدی که به نظر می‌رسد از ادرار هم کثیف‌تر است ولی به‌احتمال‌زیاد علت این تأکید این بوده که مردم منی را کثیف نمی‌دانستند و اهمیت نمی‌دادند. در روایت آمده: «ذكر المني فشدده وجعله أشد من البول»[2] یعنی «امام صادق (ع) از منی یادکرد و سخت گرفتند روی منی و فرمودند کثیف‌تر از ادرار است.» پیامبر (ص) به عمار فرمودند: «إنما يغسل الثوب من البول الغائط أو المني»[3] یعنی «پیراهن از ادرار و مدفوع و منی باید شسته شود.» در روایت آمده: «عَنْ عَلِيٍّ ص أَنَّهُ قَالَ فِي الْمَنِيِّ يُصِيبُ الثَّوْبَ يَغْسِلُ مَكَانَهُ فَإِنْ لَمْ يَعْرِفْ مَكَانَهُ وَ عَلِمَ يَقِيناً أَنَّهُ أَصَابَ الثَّوْبَ غَسَلَ الثَّوْبَ كُلَّهُ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ يَعْرِكُ فِي كُلِّ مَرَّةٍ وَ يَغْسِلُ وَ يَعْصِرُ»[4] یعنی «حضرت امیرالمؤمنین درباره منی که به پیراهن اصابت می‌کند فرمودند مکان آن را بشویند ولی اگر مکان آن مشخص نبود و یقین پیدا کردند که منی به پیراهن برخورد کرده، سه مرتبه کل آن را بشویند و آن را مالش شدید دهند و فشار دهند» در این روایت گفته‌شده که لباس آلوده به منی سه بار شسته شود درحالی‌که برای ادرار دو بار شستن هم کافی است، شاید به نظر بیاید که منی از ادرار کثیف‌تر است ولی شاید علت این باشد که منی به لباس می‌چسبد و به‌راحتی جدا نمی‌شود ولی ادرار به‌راحتی با آب شسته می‌شود. در روایت آمده: «وسألته عن الرجل يكون له الثوب قد أصابته الجنابة فلم يغسله ، هل يصلح النوم فيه؟ قال : يكره.»[5] یعنی «علی بن جعفر از برادرش امام کاظم (ع) سؤال نمود درباره مردی که منی به پیراهن او اصابت کرد و آن را نشسته، آیا درست است که در آن بخوابد؟ امام فرمودند این کار خوب نیست.» هیچ‌یک از فقها فتوا به مکروه بودن یا حرام بودن این عمل نداده‌اند و آنچه در این روایت مطرح‌شده بحث کثیفی است. در روایت دیگر آمده: «وسألته ، عن الفراش يصيبه الاحتلام كيف يصنع به؟ قال : إغسله ، فإن لم تفعل فلا تنم عليه»[6] یعنی «از امام پرسیدم درباره (فرش) دشک که احتلام به آن اصابت می‌کند، چکار کنم؟ امام فرمودند آن را بشوی و اگر آن را نشستی روی آن نخواب.» می‌دانیم که آلوده بودن رختخواب گناه نیست ولی چون کثیف است و پاکیزگی برای مؤمن مهم است باید آن را شست.