رنگ لباس ۳

لباس و پوشش

رنگ سبز در درجه‌ی دوم در تئوری اسلامی است زیرا در قرآن مدح شده است. ﴿ عالِيَهُمْ ثِيابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَ إِسْتَبْرَق‌﴾[10] یعنی بر اندام آنها [بهشتيان‌] لباسهايى است از حرير نازك سبز رنگ، و از ديباى ضخيم‌. چرا خداوند رنگ سبز را برای بهشت انتخاب کرده است، زیرا رنگ خوبی است. همه‌ی گیاهان سبز رنگ است و اگر کسی به سبزه نگاه کند، احساس آرامش می‌کند. سبز، رنگ لباس حضرت عیسی(ع) هم می‌باشد. إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَمَّا رَفَعَ‌ الْمَسِيحَ‌ إِلَى‌ السَّمَاءِ رَفَعَهُ إِلَى جَنَّةٍ فِيهَا سَبْعُونَ غُرْفَةً وَ إِنَّ اللَّهَ كَسَاهُ ثَوْبَيْنِ أَحَدُهُمَا أَخْضَرُ وَ الْآخَرُ وَرْدِي‌[11] یعنی همانا خداوند، هنگامی که حضرت مسیح (ع) را به آسمان برد، بهشتی رفت که هفتاد غرفه داشت و خداوند او را دو لباس سبز و گلی(صورتی) پوشانید. حضرت مسیح(ع) ظاهرا در آسمان پنجم است. لباس پیامبر(ص) در بهشت هم سبز است. امام باقر(ع) نیز لباس سبز پوشیده است. فقط دو لباس نهی شده است، یکی لباس شهرت و دیگری لباسی که شخص با پوشیدن آن، فکر می‌کند برای خودش کسی شده است که به آن لباس «خُبَلاء» گفته می‌شود. در روایت آمده است: إِنَّ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ ع خَرَجَ فِي ثِيَابٍ حِسَانٍ فَرَجَعَ مُسْرِعاً يَقُولُ يَا جَارِيَةُ رُدِّي‌ عَلَيَ‌ ثِيَابِي‌ فَقَدْ مَشَيْتُ فِي ثِيَابِي هَذِهِ فَكَأَنِّي لَسْتُ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ وَ كَانَ إِذَا مَشَى كَأَنَّ الطَّيْرَ عَلَى رَأْسِهِ لَا يَسْبِقُ يَمِينُهُ شِمَالَه‌[12] یعنی همانا امام سجاد(ع) با یک لباس زیبا خارج شد و سریع به خانه برگشت و فرمود ای جاریه لباس مرا برگردان زیرا در این لباس گویا علی بن حسین نیستم. بنابراین بهترین رنگ سفید و بعد از آن سبز است. لباس سیاه نهی شده است. لباس سیاه نور را جذب می‌کند و بدن را گرم می‌کند و احساس ناملایمی دست می‌دهد و سبب تجبر و تکبر می‌شود و لباس متکبران و متجبران است و هم و غم هم می‌آورد و سبب ضعف چشمان است. لباس سیاه، لباس فرعون بوده است: لَا تَلْبَسُوا السَّوَادَ فَإِنَّهُ لِبَاسُ‌ فِرْعَوْن‌[13] سیاه نپوشید زیرا لباس فرعون است. سیاه در عباء و در عزای امام حسین (ع) استثناء شده است. در روایت آمده است: فَإِنَّهَا لِبَاسُ‌ أَهْلِ‌ النَّار[14] یعنی لباس سیاه، لباس اهل جهنم است. در روایت دیگر آمده است: أَوْحَى اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِلَى نَبِيٍّ مِنَ الْأَنْبِيَاءِ قُلْ لِقَوْمِكَ لَا يَلْبَسُوا لِبَاسَ‌ أَعْدَائِي‌ وَ لَا يَطْعَمُوا مَطَاعِمَ أَعْدَائِي وَ لَا يَتَشَكَّلُوا بمشاكل [بِأَشْكَالِ‌] أَعْدَائِي فَيَكُونُوا أَعْدَائِي كَمَا هُمْ أَعْدَائِي[15] یعنی خداوند متعال به پیامبری از پیامبران وحی فرمود به قوم خود بگو لباس دشمنان من را نپوشند ... در نجف وقتی کت و شلوار آمد، پوشیدن آن حرام بود چون لباس دشمنان بوده است، تا اینکه یواش یواش، همه پوشیدند. در روایت دیگر آمده است: يُكْرَهُ‌ السَّوَادُ إِلَّا فِي ثَلَاثَةٍ الْخُفِّ وَ الْعِمَامَةِ وَ الْكِسَاءِ[16] یعنی سیاه کراهت دارد مگر در سه چیز، جوراب(چیزی شبیه به جوراب)، عمامه، عباء بله، شاید چادر هم جزو عباء محسوب شود. در جنگ هم می‌شود لباس تیره و سیاه پوشید. در روایت آمده است: قُتِلَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ ع وَ عَلَيْهِ جُبَّةُ خَزٍّ دَكْنَاء[17] یعنی امام حسین (ع) شهید شد در حالیکه بر او لباس پشمیِ تیره(سیاه یا نزدیک به سیاهی) بود. لباسی که روی تن هست نباید سیاه باشد ولی عبا و عمامه اشکالی ندارد.