الكافي عن لقمان الحكيم ـ لاِبنِهِ ـ
مَن يُقارِن قَرينَ السَّوءِ لا يَسلَم .
لقمان عليه السلام ـ به فرزندش ـ
هركه با همنشينِ بد ، دوستى كند ، ايمن نمى ماند .
الكافي : 2 / 642 / 9 عن إبراهيم بن أبي البلاد عمّن ذكره ، قصص الأنبياء : 194 / 240 عن جابر عن الإمام الباقر عليه السلام عنه عليه السلام ، الاختصاص: 337 عن الأوزاعيّوفيه «يصحب» بدل«يقارن»، بحار الأنوار: 13 / 426 / 20 .

عنه عليه السلام ـ لاِبنِهِ ـ
يا بُنَيَّ ! . . . مَن يَدخُل مَداخِلَ السَّوءِ يُتَّهَم ، ومَن يَصحَب صاحِبَ السَّوءِ لا يَسلَم ، ومَن يَصحَبِ الصّاحِبَ الصّالِحَ يَغنَم .
لقمان عليه السلام ـ به فرزندش ـ
پسركم! ... هركه به جايگاه هاى بدنام درآيد ، متّهم گردد و هركه با يارِ بد مصاحبت كند ، ايمن نمى ماند و هركه با يار درستكار مصاحبت كند ، سود مى برد .
الزهد لابن المبارك : 373 / 1059 عن عبداللّه بن عبيدة .

لقمان عليه السلام ـ لاِبنِهِ ـ
أي بُنَيَّ ، واصِل أقرِباءَكَ ، و أكرِم إخوانَكَ ، وَ ليَكُن أخدانُكَ مَن إذا فارَقتَهُم و فارَقوكَ لَم تُعَب بِهِم .
لقمان ـ به فرزندش ـ
پسركم! با خويشانت بپيوند و برادرانت را گرامى بدار . دوستانت كسانى باشند كه هرگاه از آنان جدا شدى و از تو جدا شدند، به سبب آنها بر تو عيب نگيرند .
الإخوان : 128 / 51 عن مسلم بن وازع التميمي .

لقمانُ عليه السلام
ـ لابنِهِ وهُو يَعِظُهُ ـ : يا بُنيَّ ، جالِسِ العُلَماءَ ، وزاحِمْهُم برُكبَتَيكَ ؛ فإنّ اللّه َ عَزَّوجلَّ يُحيي القُلوبَ بِنُورِ الحِكمَةِ كما يُحيي الأرضَ بِوابِلِ السَّماءِ .
لقمان عليه السلام
ـ در اندرز به فرزندش ـ فرمود : فرزندم! با دانشمندان بنشين و زانو به زانوى آنان بزن؛ زيرا خداوند عز و جل، همچنان كه زمين را با بارش آسمان حيات مى بخشد، دلها را با نور حكمت زنده مى كند.
بحار الأنوار : 1/204/22.

لُقمانُ عليه السلام
ـ لابنِهِ وهو يَعِظُهُ ـ : يابُنَيَّ ، لِكُلِ شَيءٍ علامةٌ يُعرَفُ بها ويُشهَدُ علَيها ... وللغافِلِ ثلاثُ علاماتٍ : السَّهوُ ، واللَّهوُ ، والنِّسيانُ .
لقمان عليه السلام
ـ در اندرز به فرزندش ـ فرمود : پسرم! هر چيزى را نشانه اى است كه با آن شناخته مى شود و به وجود آن گواهى مى دهد ... و غافل را سه نشانه است : سهو و سرگرمى و فراموشى.
الخصال : 121/113.

لقمانُ عليه السلام
ـ في وصيَّتِهِ لابنِهِ ـ : يا بُنَيَّ ، لا يكونُ الدِّيكُ أكيَسَ مِنكَ ،يقومُ في وَقتِ السَّحَرِ ويَستَغفِرُ ، وأنتَ نائمٌ !
لقمان عليه السلام
ـ در سفارش به فرزند خود ـ فرمود : فرزندم! مبادا خروس از تو زرنگتر باشد، هنگام سحر كه تو در خوابى او بر مى خيزد و آمرزش مى طلبد!
مستدرك الوسائل : 12/146/13744.

لقمانُ عليه السلام
ـ لِابنِهِ وهُوَ يَعِظُهُ ـ : يا بُنَيَّ ، إن تَكُ في شَكٍّ مِنَ المَوتِ فَارفَعْ عَن نَفسِكَ النَّومَ ولَن تَستَطيعَ ذلكَ ، وإن كُنتَ في شَكٍّ مِنَ البَعثِ فَارفَعْ عَن نَفسِكَ الانتِباهَ ولَن تَستَطيعَ ذلكَ .
لقمان عليه السلام
ـ در اندرز به فرزند خود ـ فرمود : فرزندم! اگر در مردن شك دارى، خوابيدن را از خودت بردار اما بدان كه هرگز توان اين كار را ندارى و اگر در برانگيخته شدن ترديد دارى بيدار شدن از خواب را از خودت دور گردان، اما بدان كه هرگز نتوانى چنين كنى.
بحار الأنوار : 7/42/13.

لقمانُ عليه السلام
ـ لِابنِه وهُوَ يَعِظُهُ ـ : إن أردتَ أن تَجمَعَ عِزَّ الدّنيا فَاقطَعْ طَمَعَكَ مِمّا في أيدي النّاسِ ؛ فإنَّما بَلَغَ الأنبِياءُ والصِّدِّيقونَ ما بَلَغوا بِقَطعِ طَمَعِهِم .
لقمان عليه السلام
ـ در اندرز به فرزندش ـ فرمود : اگر مى خواهى عزّت دنيا را به دست آورى، طمع خويش را از آنچه مردم دارند، ببُر؛ زيرا پيامبران و صدّيقان، به سبب بركندن طمع خود، به آن مقامات رسيدند.
قصص الأنبياء : 195 / 244.

لقمانُ عليه السلام
ـ في وَصِيَّتِهِ لاِبنِهِ ـ : يا بُنَيَّ ، لِيَكُن مِمّا تَتَسَلَّحُ بِهِ عَلى عَدُوِّكَ فَتَصرَعُهُ المُماسَحَةُ وإعلانُ الرِّضا عَنهُ ، ولا تُزاوِلْهُ بِالمُجانَبَةِ فيَبدُوَ لَهُ ما في نَفسِكَ فَيتَأهَّبَ لَكَ .
لقمان عليه السلام
ـ در سفارش به فرزند خود ـ فرمود : فرزندم! از جمله چيزهايى كه بايد در برابر دشمنت به آن مسلّح شوى و در نتيجه، او را به خاك افكنى، اين است كه با او به زبان چرب و نرم سخن گويى و وانمود كنى كه از وى خرسند هستى، و از او دورى مكن كه آنچه در انديشه ات مى گذرد بر او آشكار مى شود و در نتيجه، خودش را در برابر تو آماده مى سازد.
الأمالي للصدوق : 766/1031 .

لقمانُ عليه السلام
ـ لابنِهِ وهُو يَعِظُهُ ـ : صَلِّ في جَماعَهٍ ولو عَلَى رَأسِ زُجٍّ !
لقمان عليه السلام
ـ در اندرز به فرزندش ـ فرمود : نماز را با جماعت بخوان ، گرچه روى نيزه باشد !
المحاسن : 2/126/1348 .

لقمانُ عليه السلام
ـ لابنِهِ وهو يَعِظُهُ ـ : بِعْ دُنياكَ بِآخِرَتِكَ تَربَحْهُما جميعاً ، ولا تَبِعْ آخِرَتَكَ بدُنياكَ تَخْسَرهما جميعاً .
لقمان عليه السلام
ـ در اندرز به فرزندش ـ فرمود : دنيايت را به آخرتت بفروش كه هر دو را به دست مى آورى وآخرتت را به دنيايت مفروش كه هر دو را از دست مى دهى .
بحار الأنوار : 13/422/17 .

لقمانُ عليه السلام :
لا يُعْرَفُ الحَليمُ إلّا عِندَ الغَضَبِ .
لقمان عليه السلام :
بردبار، جز هنگام خشم شناخته نشود .
بحار الأنوار: 74/178/21.

لُقمانُ عليه السلام
ـ مِن وصيَّتِهِ لابنهِ ـ : يا بُنَيّ ، تَعلَّمِ الحِكمَةَ تَشْرُفْ ؛ فإنَّ الحِكمَةَ تَدُلُّ على الدِّينِ ، وتُشَرِّفُ العَبْدَ على الحُرِّ ، وتَرفَعُ المِسكينَ على الغَنيِّ ، وتُقَدِّمُ الصَّغيرَ على الكَبيرِ .
لقمان عليه السلام
ـ در سفارشهاى خود به فرزندش ـ فرمود : فرزندم ! حكمت بياموز تا ارجمند شوى ! زيرا كه حكمت، به دين رهنمون مى شود و بنده را بر آزاده شرافت مى بخشد و تهيدست را از ثروتمند بالاتر مى برد و كوچك را از بزرگ پيش مى اندازد .
بحار الأنوار: 13/432/24

لقمانُ عليه السلام
ـ لابنِهِ ـ : يا بُنيَّ لا تُحَقِّرنَّ أحَدابخُلْقانِ ثِيابِهِ ؛ فإنَّ ربَّكَ وربَّهُ واحدٌ .
لقمان عليه السلام
ـ به فرزندش ـ فرمود : فرزندم ! هيچ كس را به سبب كهنه بودن جامه اش حقير مشمار ؛ زيرا كه پروردگار تو و او يكى است .
بحار الأنوار : 72/47/57

لُقمانُ عليه السلام :
يا بُنيَّ ، جالِسِ العُلَماءَوزاحِمْهُم برُكْبَتَيْكَ ، فإنّ اللّه َ عزّ وجلّ يُحْيي القُلوبَ بنُورِ الحِكمَةِ كما يُحْيي الأرضَ بِوابِلِ السّماءِ .
لقمان عليه السلام :
فرزندم! با دانشمندان نشست و برخاست كن و زانو به زانوى آنها بنشين ؛ چه، خداوند عز و جل دلها را با نور حكمت زنده مى گرداند همچنان كه زمين را با بارش آسمان زندگى مى بخشد.
بحار الأنوار : 1/204/22.

لُقمانُ عليه السلام :
يا بُنيَّ ، أدِّ الأمانةَ تَسلَمْ لكَ دُنياكَ وآخِرتُكَ ، وكُنْ أمينا تَكُنْ غَنيّا
لقمان عليه السلام :
فرزندم! امانت را [به صاحبش ]برگردان تا دنيا و آخرتت سالم بماند، و امانتدار باش تا توانگر باشى.
معاني الأخبار : 253 / 1 .

لُقمانُ عليه السلام
ـ لابنِهِ وهُو يَعِظُهُ ـ : يا بُنَيَّ ، ثِقْ باللّه ِ عَزَّوجلَّ ثُمّ سَلْ في النّاسِ : هَل مِن أحَدٍ وَثِقَ باللّه ِ فلَم يُنجِهِ ؟! يا بُنَيَّ ، تَوَكَّلْ علَى اللّه ِ ثُمّ سَلْ في النّاسِ : مَن ذا الّذي تَوَكَّلَ علَى اللّه ِ فلَم يَكفِهِ ؟!
لقمان
ـ در اندرز به فرزندش ـ فرمود : فرزندم! به خداوند عز و جل اعتماد كن و آنگاه در ميان مردم پرس و جو كن [ببين ]آيا كسى هست كه به خدا اعتماد كرده باشد و خداوند او را نجات نداده باشد؟! فرزندم! به خدا توكّل كن و سپس در ميان مردم پرسش كن كه: كيست كه به خدا توكّل كرده و خداوند كفايتش نكرده باشد؟!
بحار الأنوار : 71/156/73.

لقمان حكيم عليه السلام :
يا بُنَىَّ، اَلشَّرُّ لا يُطْفى بِالشَّرِّ؛ كالنّارِ لا تُطْفى بِالنّارِ، وَ لكِنَّهُ يُطْفى بِالْخَيرِ؛ كالنّارِ تُطفى بِالماءِ؛
لقمان
فرزندم! بدى با بدى خاموش نمى شود، چنان كه آتش با آتش خاموش نمى شود. بدى با خوبى خاموش مى شود، چنان كه آتش با آب، خاموش مى گردد.
مجموعه ورام، ج 2، ص 231.

لقمان حكيم عليه السلام :
يا بُنَىَّ! لا تَعْدُ بَعْدَ تَقْوى اللّه ِ مِنْ اَنْ تَتَّخِذَ صاحِبا صالِحا؛
لقمان
فرزندم! پس از تقواى الهى، از گرفتن دوستِ شايسته نگذر.
الاخوان، ص 110، ح 25.

لقمان حكيم عليه السلام :
يا بُنَىَّ اجْعَلْ غِناكَ فى قَلْبِكَ وَ اِذَا افْتَقَرْتَ فَلاتُحَدِّثِ النّاسَ بِفَقْرِكَ فَتَهُونَ عَلَيْهِمْ وَ لكِنِ اسْأَلِ اللّه َ مِنْ فَضْلِهِ؛
لقمان
فرزندم! بى نيازى را در دل و جانت قرار ده و چون محتاج شدى، به مردم مگو كه در نزد آنان حقير مى شوى، بلكه از فضل خداوند بخواه.
إرشاد القلوب ديلمى، ج 1، ص 72.